Lees mij in 2044

Opdracht van Bas: schrijf een brief aan jezelf voor als je 50 bent.

Goes, 07-09-2020

Hee hoi, ik. Ik? Ja, ik. Of jij. Denk ik te lang na over hoe ik mezelf aanspreek over 24 jaar? Misschien wel. Misschien niet. Boeiend. Anyway, hoi Dennis. Ik hoop dat als je dit leest in (even opzoeken op Google) 2044, dat het goed met je gaat waar je ook zijn mag. Hoe is het daar? Ben je nog in Goes, Zeeland, Nederland of zelfs nog in Europa? Hee, het schiet me nu te binnen maar ik vind het best wel gek om zo in deze vorm tegen je te praten en ook lichtelijk ongemakkelijk. Zullen we het iets makkelijker maken? Ik ga er even uit pure zelfkennis (lach niet!) van uit dat je ‘ja’ zegt. Dus, ga even goed zitten, schenk een lekker drankje in dan doe ik dat nu ook, oké? Cool, ben ik zo terug.

Oké, ik ben terug. Ik drink nu een mixdrankje. Half cola-glas met Amaretto (ik weet het, dat drink ik nooit, maar iemand had het meegenomen toen we in Corona-tijd het op een klassiek zuipen gingen zetten en die had het vervolgens in mijn huis laten staan) en de rest van het glas is een restje cola, maar de prik is er net uit. Even een slokje nemen. Niet slecht, medium sterk, de middelmaat zelve. Wat drink jij? Hoe was jouw dag? De mijne was wel leuk. Ik werd wakker door een berichtje van een leuke meid die me via de radio mee uit vroeg, weet je dat nog? Vervolgens gewerkt, een uur door de stad gelopen, friet gehaald bij de snackbar, mijn veel te sneue tomatenplant geprobeerd te redden, pannenkoekplantjes water gegeven en pas om tien uur ‘s avonds aan deze brief begonnen.

Maar goed, laten we eens praten. Ik weet het, ik kan jou nu niet horen maar hopelijk hoor je mij of mijn stem van toen ik nog 26 was. Met mij gaat het nu wel goed. Het is nu begin september, maand nummer zeven sinds de Corona-uitbraak en ik schrijf je nu vanuit het appartement aan het Hollandiaplein. Het leven is goed, 2019 was zoals je waarschijnlijk nog wel weet een ongelooflijk kutjaar door het verlies van André en ik heb de Instorting van 2017 intussen afgesloten. En desondanks dat de vorige drie jaar een uitputtingsslag waren, voel ik me levendiger dan ooit. Ik voel me creatiever dan ooit, ik zit in een lichaam waar ik me comfortabel in voel en ik ben eindelijk eens gestopt met 90% van mijn oude onzekerheden. Weet je nog wat ze waren? Natuurlijk weet ik dat je dat over 24 jaar nog steeds weet maar wie weet heb ik me over 24 jaar mezelf volledig de Korsakov in gezopen (het kan raar lopen) of is er iets met me gebeurt dat ik het niet meer weet en ik wil het eigenlijk gewoon graag opschrijven dus ik noem ze even op. Ik maak me niet meer druk om mijn hazenlip, mijn uitspraak die daarbij gepaard gaat, ik maak me niet meer druk om mijn vetpercentage en ik maak me al helemaal niet meer druk om wat mensen van mij en mijn hele leven vinden. Natuurlijk bluf ik een beetje en zijn ze nog een beetje aanwezig, maar het houdt me niet meer wakker. Ik hoop dat je dat de afgelopen 24 jaar hebt vastgehouden man. Want godverdomme, wat ben je eigenlijk een heerlijke vent.

Maar goed, genoeg over mijn gevoelens. Ik wil het graag hebben over de plannen die ik op dit moment heb. En ik ben best benieuwd en sta te trappelen om het te vragen, maar, heb je uiteindelijk nog een dj-set op Lowlands kunnen draaien, of hebben we besloten het daar nooit meer over te hebben? En ben je eigenlijk ooit echt stadsdichter geworden? Of hebben we het daar ook nooit meer over? Het voelt raar om over te praten. En misschien vind je me nu een naïve lul, maar op dit moment vind ik mezelf nog jong genoeg om een hoop dromen te hebben. Ik wil mijn schrijfkunsten verder uitbreiden en ooit dat fucking boek of die dichtbundel uit te brengen. Ik hoop dat ik in 2044 heel Europa heb gezien. Ik hoop dat de vrienden die ik nu heb nog steeds gezond zijn, me nog steeds kennen en dat we nog steeds vrienden zijn. Natuurlijk gaan er een paar verloren, dat gaat nu eenmaal zo, maar het doet wel een beetje pijn om eraan te denken dat er toch minstens een stuk of tien niet meer in beeld zijn. Nu ik dit zo schrijf denk ik dat ik misschien maar eens een paar vrienden moet appen om te vragen hoe het met ze gaat. 

Ik haak af. 

Plannen. 

Daar waren we. 

Ik heb deze voor het laatst bewaard want ik durf hem eigenlijk niet te stellen maar ik moet het weten: heb je nu kinderen en een vrouw waar je nog steeds even verliefd op bent als toen je haar leerde kennen? Want weet je, ik dacht tot een paar jaar geleden dat dat niet voor mij was weggelegd. Maar nu ben ik volwassen (lach niet!) geworden en zou ik niets liever willen: Oud worden met een lieve vrouw en wat kinderen in huis die allen gezond zijn. Huisje, boompje, beestje. Ik hoop echt dat het je gelukt is man, je verdiend het. Ik hoop dat als je dit leest en het is nu niet zoals ik het voor me zie dat je het niet erg vind dat ik het heb benoemd. Want ook al kunnen niet al je dromen uitkomen en wil je niets liever dan een boek, een goed stel reisverhalen, een lief gezin en gezonde vrienden, het belangrijkste is dat jij gezond bent. Ik hoop dat je dat bent. 

En mocht zelfs dat je niet gegund zijn dan hoop ik dat je nog steeds je humor hebt. 

En je zelfspot. 

En die domme kop van je.

Jezus, wat maak ik dit weer een zwaardere brief dan nodig. Maar dat is nu eenmaal hoe ik ben, denk ik. Vol grootse plannen, waanzinnige ideeën, energie genoeg om nog een rondje te gaan rennen (ga ik niet doen want het is half elf ‘s avonds en ik wil zo eigenlijk gaan slapen. Maar goed. Dennis, is je drankje al leeg? Zal ik je nog een ding vertellen? Dennis de Waard, ik hoop dat je nog steeds kan lachen en vergeet niet dat ‘Blood Like Wine’ van Balthazar je favoriete nummer aller tijden is. Vergeet niet dat je houdt van fietsen, vergeet niet dat je houdt van je vrienden en vergeet niet om zo nu en dan je middelvingers door de lucht te laten wapperen. Live, Love, Liflaf, motherfucker. En drink nog een rond en soepeltje op mij, je jongere versie. 

Kusjes,

Dennis de Waard, 26, boekhouder, popjournalist, zelfverklaard stadsdichter, dj Rond en Soepel, cultfiguur, vriend van een hoop lieve mensen of eigenlijk de liefste mensen op aarde.

Het ga je goed kerel.