Opdracht van Bas: Schrijf een stukje over je favoriete Nederlandstalige top 40 nummer.
‘België (Is er leven op Pluto…?)’ van Het Goede Doel is in mijn ogen het beste Nederlandstalige nummer ooit. Al zit er voor mijn ogen wel een rooskleurige bril. Beetje info: het nummer is uitgebracht in 1982, afkomstig van het album ‘België’. Het nummer zou geen single zijn gezien de lengte van de track (zes minuten, twintig seconden) maar omdat Frits Spits het tot ‘steunplaat’ uitriep (voorloper van de Megahit) werd het platenlabel geforceerd het tot een single te maken. Uiteindelijk werd het een hit in Nederland en stond het nummer 7 weken in de top 40 met de vierde positie als toppunt.
Om te beginnen moet ik erbij vermelden dat niet alleen ‘België (Is er leven op Pluto…?)’ mijn favoriete Nederlandstalige plaat ooit is, ik zal ook moeten bekennen dat het gelijknamige land mijn favoriete plek op aarde is. En dan kan je gaan lopen denken van ‘ja maar Dennis, jij hebt nog nooit Europa verlaten, hoe kan je dan zeggen dat België het mooiste land van…..’ BLABLABLA. België is het mooiste land op aarde. Punt. Mijn favoriete land op aarde lijkt veel op mijn thuisland maar is meer het coolere broertje van Nederland. In België zijn er betere biertjes, in België zijn er betere bands, in België zijn er meer Belgen, meer vrouwen met Vlaams accent, betere chocolade, de natuur is om je chocola doordrenkte fikken mee af te likken, om nog maar te zwijgen van de literatuur, cultuur en natuurlijk de friet stoofvlees. Alles aan België is vet. Zelfs de dingen die niet mooi zijn aan België zijn cool.
Het nummer is één grote trip. Meteen vanaf het begin grijpt ‘België’ je bij je lurven met zijn onweerstaanbare maar simpele drumbeat, smerig lekkere discobeat en de synths, mijn god, de synths. Als Het Goede Doel ooit besluit om midden in de nacht in mijn huis in te breken om dit nummer te spelen dan mag dat. Vervolgens neemt ome Henk Westbroek ons mee naar het verhaal. Henkie Westside krijgt het te benauwd in Nederland en wil emigreren en overweegt zijn opties. USSR? Amerika? Koeweit? Duitsland? Polen? Nee. Niets past hem. In het refrein (wat overigens een karaoke-killer is waar je ‘U’ tegen zegt) vraagt hij zich af of er in godsnaam ergens een plaats voor hem is in het sterrenstelsel. De synths golven, de drums beuken door en na de zin “Is er een plaats tussen de sterren waar ik heen kan gaan?” (op 1:47 in het nummer) doet de bassist zo’n lekker loopje dat je zin krijgt om samen met Henk Westbroek het land uit te lopen en nooit meer terug te keren. Die twee seconden van de baslijn doe ik ook altijd te pas en te onpas na op kantoor, thuis en in de discotheek, want het is té lekker.
Maar goed. Terwijl het nummer op 2:55 in het nummer nog even casual een drumfill erin gooit alvorens de bridge in te gaan komt Westbroek tot inkeer. Ik zie het al voor me: Henk Westbroek, aan de rand van het leven, op een Hollandse berg in Limburg, ploeterend en klauterend beklimt hij de heuvelrug, net wanneer de zon opkomt bovent het glooiende landschap begint het te ruiken naar La Chouffe en stoofvlees, hoort hij iemand met een zacht accent ‘Boiten met de poulekes’ zeggen. En daar waar de geur en accent vandaan komt blijkt België te zijn. Eureka! België! Westbroek staat in dubio maar neemt geen enkel risico. Doei Nederland! Hallo België! Wat volgt is een hooligan-esque scandering van het land gecombineerd met een drumsolo waarbij ‘In the Air Tonight’ van Phil Collins er maar lullig van af komt. Daarna wordt enkel nog maar het beste en meest catchy refrein uit de Nederlandstalige geschiedenis nog een aantal keer herhaald voor maximaal effect. En het gaat maar door en het gaat maar door. Na de refreinen krijgen we nog een outro. In de jaren ‘80 betekende een outro vaak niet meer dan een fadeout die ineens de deur intrapte. Maar niet bij ‘België’, nee! We krijgen een outro van anderhalve minuut!
‘België’ is een viering van het land, een viering van een nieuw leven beginnen en dansen om dat nieuwe begin te vieren na een lange zoektocht. De scandering van het land is een kreet van euforie, de outro die we krijgen is het feestmoment. En voor anderhalve minuut is dat tijd genoeg. ‘België’ is geen literair hoogtepunt voor de Nederlandse taal, geen instrumentaal meesterwerk maar een nummer dat werkt. Het is het nummer dat je luistert bij een nieuw hoogtepunt in je leven, het is dansen in de regen, het is alles. Althans voor mij. En ik beloof je dit: draai als je je niet zo goed voelt eens het nummer. Dans. Alles van je af. Doe de drumsolo na. Doe die baslijn na het refrein na. Het zal je goed doen. Ik ga hem nu even draaien.
Tot ziens in België.
Dennis de Waard – oktober 2020
Hondenkennel.net 